کهیر یک اختلال پوستی است که با بروز برآمدگی‌های پوستی (کهیر) و یا آنژیوادم، یا هر دو مشخص می‌شود. علت آن آزاد شدن هیستامین و دیگر مواد وازواکتیو از ماست‌سل‌ها (mast cells) است. زمانی که تورم سطحی باشد، کهیر ظاهر می‌شود و زمانی که تورم عمیق‌تر باشد، آنژیوادم رخ می‌دهد.
طبقه‌بندی کهیر:
کهیر به دو دسته حاد (شروع جدید یا دوره‌های بازگشتی تا ۶ هفته) و مزمن (دوره‌های بازگشتی بیشتر از ۶ هفته) تقسیم می‌شود. کهیر مزمن می‌تواند خودبخودی یا القا شده باشد و تخمین زده می‌شود که در ۰.۱٪ تا ۱.۸٪ از کودکان رخ دهد.
شایع‌ترین علت کهیر حاد در کودکان، عفونت ویروسی است، به‌ویژه عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی. دیگر علل شامل آلرژی غذایی و حساسیت به داروها می‌باشد. در برخی موارد، عامل تحریک‌کننده هرگز شناسایی نمی‌شود.
کهیر مزمن در کودکان کمتر از بزرگسالان دیده می‌شود. پیش‌آگهی نیز در کودکان بهتر از بزرگسالان است، به‌طوری که بیش از ۹۵٪ موارد طی ۷ سال بهبود می‌یابند. کهیر مزمن به دو نوع القایی و خودبخودی تقسیم می‌شود، بر اساس اینکه آیا عوامل تحریک‌کننده مشخصی وجود دارد و می‌توان آنها را شناسایی کرد. کهیر مزمن القا شده توسط یک محرک خاص به طور مداوم، قابل تکرار و به صورت انحصاری ایجاد می‌شود. این محرک‌ها زیرگونه‌های کهیر مزمن القا شده را تعریف می‌کنند: درموگرافیسم علامتی، کهیر سرد، کهیر ناشی از فشار تأخیری، کهیر خورشیدی، کهیر حرارتی، و آنژیوادم ارتعاشی از جمله کهیرهای فیزیکی هستند، در حالی که کهیر کولینرژیک، کهیر تماسی، کهیر آکوژنیک و کهیر آدرنرژیک اینگونه نیستند.
کهیر مزمن خودبخودی ممکن است توسط عوامل تحریک‌کننده‌ای مانند داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs)، الکل و استرس تشدید شود، اما این عوامل تحریک‌کننده قطعی نیستند زیرا تحریک همیشه علائم ایجاد نمی‌کند. اگرچه علت کهیر مزمن خودبخودی ناشناخته است، وجود آنتی‌بادی‌های خودایمن فعال‌کننده ماست‌سل‌ها در بسیاری از بیماران احتمال منشأ خودایمنی را مطرح می‌کند. همچنین با دیگر شرایط خودایمنی مانند ویتیلیگو و دیابت نوع ۱ مرتبط است.
عوامل مرتبط دیگر:
- کهیر حاد: تراکم بالای جمعیت، بیماری آلرژیک
- کهیر مزمن: ویروس هپاتیت B، ویروس هپاتیت C، ویروس اپشتین-بار، مایکوپلاسما، لوپوس اریتماتوس سیستمیک، نئوپلاسم‌ها (به‌ویژه سرطان‌های لنفورتیکولار و لنفوپروفیلاتیو) و قرص‌های ضدبارداری خوراکی (OCPs)
- کهیر القا شده مزمن: محیط (دما، ارتفاع)، بیماری آلرژیک
- کهیر خودبخودی مزمن: عفونت دستگاه گوارش (هلیکوباکتر پیلوری، انگل‌های روده‌ای) و التهاب (گاستریت، رفلاکس ازوفاژیت، کولانژیت)، عفونت باکتریایی نازوفارنکس، سرطان، افسردگی، اضطراب، و سندرم متابولیک
- کهیر ارتعاشی: جهش در ADGRE2 (EMR2) که بر عملکرد ماست‌سل‌ها تأثیر می‌گذارد
موضوعات مرتبط: کهیر کولینرژیک، کهیر سرد، کهیر تماسی، درموگرافیسم، کهیر فیزیکی، کهیر رنگدانه‌ای